Gastvrijheid als uitdaging voor de theologie

Kerken zijn graag gastvrij. Dat past bij een gekoesterd zelfbeeld met oude Bijbelse papieren: de kerk dient gastvrij te zijn; gelovigen staan open voor ontmoeting en gesprek. Het oogt vriendelijk, die gastvrije kerk. Maar is het dat ook echt? In onze post-christelijke samenleving is de centrale rol van de kerk al lang uitgespeeld. Zelfs met wervende berichten aan de gevel komen er nauwelijks mensen naar de kerk. Als onze gastvrijheid dus niet langer gewenst is, waarom willen we ons dan nog zo graag als gastvrij blijven benoemen? Misschien biedt dit wel nieuwe kansen: de kerk zou zichzelf kunnen gaan verstaan als 'vreemdeling en bijwoner'. Als gast, in plaats van gastheer. Wat is er theologisch te zeggen over zo'n perspectiefwissel?

 Meer info en aanmelden op deze website